Amerikalı astrofizikçi Hugh Ross, yaradılışı şöyle açıklar: “Ateizm, Darwinizm ve 18. yüzıldan başlayıp 20. yüzyıla kadar uzanan felsefelerden doğan tüm "izm"ler, evrenin sonsuzdan beri var olduğu varsayımına, bu yanlış varsayıma dayanmışlardır. Big Bang'ın tekilliği ise, bizleri evrenin ardında yer alan bir Sebep'le yüz yüze getirmiştir ki, bu Sebep, hayat dahil her şeyin asıl kaynağıdır. Bu sebebe dayanarak oluşta olan cansız dünyada atomların ne kadar hassas dengelerle düzenlendiklerini, canlı dünyada ise bunlar kullanılarak yapılan proteinler, enzimler, hücre gibi yapıların ne denli olağanüstü mekanizmalar olduklarını gözlemleyebiliriz.” İşte bu Sebep, evreni gözlemlediğimizde karşımıza çıkan planlamanın ve yaradılışın kurucusu olan sebeptir. Bu Sebebin dayanağı olan Yaratıcıyı ise evren içre gözlemleyebilmek muhal olup, o ancak yarattıklarının vasfında kendini gösterebilir ki bu, onun evrenden aşkın olması gerekliliğinden gelir. Bu düşünce, varlığın, evrenin 1. açıklaması ya da yoludur. Evreni yaradan ondan aşkın bir gücü kabul etmememiz halinde mevcut olan bu evrenin tek açıklaması, evrenin sonsuza kadar uzanan bir madde yığını olduğu ve bu halin sonsuz zaman içre sürüyor olması gerekliliğidir. Yani evrendeki dengenin, evrenin kendi eseri olabilmesi için, evrenin ezelden ebede oluyor olması gerekir; ki bu da 2. yoldur. Ancak 2. yola göre de, evrende gözlemlediğimiz hiçbir şey mutlak yaratıcı olmayıp evrenin kendisi yani düşünebileceğimiz her noktası yaradandır. Yani evrende nereye gidersek gidelim Allah’la karşılaşamayız, çünkü yoktur ve böyle bir evren içre olması da mümkün değildir. Bu durumda Allah’a inanan ve inanmayanların yani 1. ve 2. yolun ortak noktası, ironik bir bakışla, Allah’ın evren içre gözlemlenemeyeceği gerçeğidir. Fakat Allah’ın olmaması halinin kabulü, ancak, evrende bize yaratılmışlık olarak gelen oluşumun evrenin kendisinden kaynaklandığını felsefi temelde ispatlamakla mümkün olabilir. Ya da 1. yola yönelip, gözlemlediğimiz yaradılışın, evren içre herhangi bir yerde bulunan bir yaratıcının değil, boyutsal özdeki madde ötesi bir yaratıcının işi olduğunu kabul etmek gerekir. Öyleyse bu iki yoldan başka izah yoktur. Bazı düşünürler, Allah’ın mesela denizin balıkları, atmosferin bizi kuşatması gibi evreni kuşattığını söylerler. Ama bu insanlara göre, aslında evren ve yaratıcılığı ikiliği söz konusudur ve bu fikrin, iyice düşünüldüğünde, muhal olduğu ortaya çıkar. 1. yolu gösteren İslam’a göre ise, her şey Yaradan’dan südur etmiştir. Evren, Allah’ın varlığıyla ve varlığından vardır. Ancak Allah, evrenin varlığıyla sınırlı değildir. İşte bu kabulün zıddı olabilecek tek açıklama, maddenin Tanrı tarafından yaratılmamışsa eğer, ezeli ve ebediliğini, zaman ve mekanda sonsuzluğunu kabul etmektir ki materyalizm olarak isimlendirilir.