Anason Çıkmazı

Osman Coşkun
 

Cehennem kıvamında yanıyor canım
Ellerim kelepçeli gidiyorum mahşere
O son kurşunu boşa harcama sık beynime
Unutmalıyım seni, yalnızlık zahir nede olsa…

Korkum yok, kaybedilecekler kayıp edildi sayende
Kurtuluş cehennemde, yak beni cehennemden evvel
Mahşer dediğin arka sokak, girer koluma Azrail
Ve bana bıraktığın yangınla sigaramı yakarım

Vuslatlar kaldı eski tarihlerde, ders koyuluğunda
En çözümsüz sorular çalışmadığım yerden çıktı, kaldık
Islık çalma cezasından hükümler giydirildi sicilime
Kepaze bakışın kalmış mendebur terk edişte

Fotoğraf oldu senle ilgili ne varsa
Yakmadım geçmişi merak etme, sakın gelme
Bakmasan da benimlesin yine, sus konuşma
Kadehi kimin bardağına vuracağım şimdi
Düşünmedin ki bu rakı yalnız içilir mi?

Neylersin, içiliyor işte hadi şerefine
Mahrum bekleyişlere bekçi eyledin
Nöbetleşe can çekişiyoruz geceyle
Şimdi sıra gecede,
Sus be fotoğraf sen sadece gülümse

Aşktan sen gidince yalnızlık kalır
Şehir yanar bu gece bir acı kül kalır elde

 

 

 
 
Edirne -21.09.2010
 http://sufizmveinsan.com