Algıladığımız madde alem ve oluşan şekiller, algılayan
olmadığı zaman, yada gözlemleyen olmadığı zaman, sırf dalgalardan
ibaret bir oluşum göstermektedir...
Yapılan deneyler de elektronu gözlemlemeye çalıştığımız
zaman parçacık, gözlem yapmadığımızda da dalga özeliği gösterdiğni
ortaya koymuştur.
Olay bu şekilde cereyan etmesine rağmen ,bilincin algılamasıyla
oluşan parçacık (madde) alem, bize mutlak gerçekmiş gibi geliyor.
Eğer
madde alemin sadece bilincin gözlemek istediği manaların açığa çıkışı
olarak algılayabilirsek, kendimizide beden boyutundan soyutlayabiliriz. Böylelikle
bilinç boyutunda (dalgalar boyutunda) yaşama geçebiliriz.
Bu
yaşam boyutu cennet yaşantısıdır...
Burdan
da dua kavramını kuantsal yaşamla birleştirebiliriz.
Aslında
madde aleminde oluştuğunu gördüğümüz tüm
olayların
bilincin kuantsal boyuttan kendi dilemesi sonucu, dalgaların
belli
şekillere, seslere, görüntülere, kokulara, yani parçacık
özeliği
veren madde alemine inişi söz konusudur...
Buradan
da şu anlaşılmalıdır ki dua bir üst boyuttan yani kuantsal
boyuttan
bilincin dilediğini yaratmasıdır... Esasında herkes bunu belli ölçülerde
yapar ama farkında değildir!..
Dua da yaratma sırrı vardır!..
Olayların
oluşumu bilincin, kuantsal boyuttan tertipleridir...
Bununla
birlikte dua aslında kuantsal boyutunda derununda bulunan
daha
öz boyuttan gelir. Burası ismi-azam boyutudur.
Benim
zannıma göre ismi azam HU ismidir. HU ismi ile dua etmek demek olayı HİÇLİK
boyutundan ele almak demektir.Yalnız fizik bu boyutu tespit edemediği için
bunu söylememinde pek bir manası yoktur. Olayın oluşumu, Hiçlik
boyutundan başlar, kuantsal boyuttan ve en sonunda madde boyutunda açığa
çıkar...
Hasan
Demir
Fizik
Mühendisi
