Hüzün Bul İstanbul


Nasıl saklarsın yüzünü bilmem
En karanlığını gördüğü gözlerimin...
İçimde bir ye's var
Sensiz olmazmış gibi...
Sensiz olmazmış gibi gitmemem hata!
Nasıl saklarsın yüzünü bilmem
Sana hayran ve meftun yanından geçenlerden...

Hayır, kuyruklu yalan içimde yaşadığın!
Yalan sende bulduğum hayatın gözlerini
Sen, tavan arasına terkedilmiş sandığın
İçindeki yankıyı boğmadın daha
Nerden bileceksin mor at'ın gözlerini
Sen kendi gözlerini görmedin daha!

Yedinci tepende kaybolan silüetken,
Gözyaşım toprağına düşmesin diye
Açmasın diye orda bir zambak..
Hüzünü mendil gibi yüzüme tutacağım
Sanma istanbul seni kolay unutacağım!

Gecenin ardından gördüğüm yüzün,
Yıkıp geçti şiiri...
Geride.. hüzün....

           Edip Furkan Simalı

İstanbul - 15.08.2006
http://sufizmveinsan.com


Üst Ana sayfa e-mail